Äib/o

^*Äibo

serÄi 'ĝibo'

[gxib.0o]

1.: [gxib.0o.ZOO]; Dorsa natura elstaraÄµo, kaÅzita de grasamaso: ili forportas sur [â¦] la Äibo de kameloj siajn trezorojn [1]; Kaj iris kameloj, la sablon levante, // Sin, kvazaÅ Åipeto en mar', balancante // El inter la Äiboj sin skuis en pendo // La larÄaj kurtenoj de tendo kaj tendo [2]; kamelo [â¦kiu] havas nur unu Äibon, estas dromedaro [3].
2.: [gxib.0o.ANA]; Dorsa aÅ brusta nenormala elstaraÄµo, kaÅzita de kurbeco de la spino aÅ de la brustosto (sternumo): li havis [â¦] kurbigitan dorson, tiel, ke unuavide li Åajnis esti Äiba, kaj super tiu Äibo trovis sin granda kapo [4]; propran Äibon neniu vidas ^PrV.

1. trad. L. L. Zamenhof: La Malnova Testamento, Jesaja 30:6
2. Ludoviko Lazaro Zamenhof: Fundamenta Krestomatio de la lingvo Esperanto, Fundamenta Krestomatio de la lingvo Esperanto
3. Claude Piron: La bona lingvo, 4. Emo Difini, Emo Elvoki
4. Henryk Sienkiewicz, trad. Lidia Zamenhof: Quo Vadis, Äapitro XIII

serÄi 'ĝibaĵo'

[gxib.0ajxo]

serÄi 'ĝibulo'

[gxib.0ulo]

: [gxib.0ulo.MED]; Homo havanta Äibon: gazeto jam eltrovis, ke mi estas Äibulo, Äu mi devas liveri al Äi okazon por min nomi blinda [5]? al kamparano oni diras: antaÅen la okulo, se vi estas Äibulo [6]; Äibulo Äis morto restos Äibulo ^PrV.

5. E. About, trad. G. Moch: La ReÄo de la Montoj, 1909
6. Jakob Grimm, Wilhelm Grimm, trad. Kazimierz Bein: Elektitaj Fabeloj de Fratoj Grimm, PaÅtistino de anseroj apud puto

serÄi 'ĝibiĝi'

[gxib.0igxi]

: [gxib.0igxi.KOMUNE]; Kurbigi la dorson: la kato [â¦] povosciis ÄibiÄi kaj Åpini [7]; la homoj kuras kun ombreloj [â¦aÅ] ÄibiÄas, kvazaÅ malsekaj kokoj ^Metrop.

7. H. C. Andersen, trad. L. L. Zamenhof: Fabeloj, vol. 2, Malbela anasido