Pronomo de la tria persono en singularo, por montri aĵon
aÅ estulon aÅ beston, kies sekson oni ne bezonas precizigi:
la tranÄilo
tranÄas bone, Äar Äi estas akra
[1];
la infano ploras, Äar Äi volas manÄi
[2];
El sub la kanapo la muso kuris sub la liton, kaj nun Äi kuras
sub la lito [3];
por aferoj, objektoj, kaj ankaÅ por bestoj ni uzas la pronomon
"Äi", Äar en tiaj okazoj la sekso ne
ekzistasLR
;
Äu Äi estas vi? jes, Äi estas mi;
Äu Äi estas ebla, ke...
Rim.:
Zamenhof konsilas uzi la vorton Äi nur por
anstataÅi objekton aÅ aferon, same kiel li
anstataÅas
personon, sed ne uzi tiun Äi pronomon Äe senpersonaj kaj
senobjektaj
esprimoj kiel:
pluvas;
hodiaÅ estas varme;
estas eble ke;
tio estas ebla.
Kelkfoje Z uzas Äi anstataÅ tio:
mi konvinkiÄis, ke la materialo por la vortaro devas esti
romana-germana, ÅanÄita nur tiom, kiom
Äin postulas la kondiÄoj de la
lingvoZ;
Äi estas tiu nokto, kiu estas
dediÄata al la EternuloZ.