grac/o gracoserĉi 'graco' [grac.0o] Spirita helpo senmerite donita de Dio al homo por saviĝo; Difavoro: ne timu, Maria, ĉar vi trovis gracon antaŭ Dio [1]; la graco kaj la vero estiĝis per Jesuo Kristo [2]; Stefano, plena de graco kaj potenco, faris grandajn mirindaĵojn kaj signojn inter la popolo [3]; vojaĝu al sanktejo, kie oni faradis preĝojn por kuracado kaj dia graco [4]; (figure) la graco kaj beno, kiuj savas, kaj ĉiam savos irlandanojn de totala malvenko, estas ilia nevenkebla humursento [5]. 1. La Nova Testamento, Luko 1:302. La Nova Testamento, Johano 1:173. La Nova Testamento, La agoj 6:84. Monato, Albisturo Kvinke: Mirakloj5. Monato, Garvan Makaj: Plej optimisma popolo angle: grace, mercy beloruse: ласка (божая) ĉeĥe: milost france: grâce (divine) germane: Gnade, Huld hispane: gracia (divina) hungare: kegyelem (isteni) japane: 恩寵 [おんちょう], 神の恵み [かみのめぐみ] katalune: gràcia (divina) nederlande: gratie (goedgunstigheid), gunst, goedgunstigheid norvege: nåde portugale: graça (favor de Deus) ruse: благодать slovake: milosť ukraine: благодать administraj notoj