1gerundi/o gerundioserĉi 'gerundio' [gerund.0o] 1.[gerund.0o.fremda] Verba formo en iuj lingvoj (latina, rusa, angla, franca...), havanta sencon de verba substantivo aŭ aktiva participo (plejofte participa): la latina gerundio estas speco de deklinaciebla infinitivo. 2.[gerund.0o.Esperanta] (evitinde) PV Adverba participo: en la frazo „aŭdinte tian mensogon, li ekstaris“ la vorto „aŭdinte“ estas gerundio. angle: 1. gerund 2. adverbial participle beloruse: 1. герундый, дзеепрыслоўе ĉeĥe: gerundium france: 1. gérondif germane: 1. Gerundium, Gerundivum hispane: gerundio hungare: 1. gerundium japane: 動名詞 [どうめいし] katalune: 1. gerundi 2. participi adverbial nederlande: 1. gerundium pole: 1. gerundium, rzeczownik odsłowny portugale: gerúndio ruse: 1. герундий, деепричастие slovake: prechodník ukraine: ґерундій, дієприслівник administraj notoj ~o: Mankas dua fontindiko. ~o: Mankas fonto, kiu estas nek vortaro nek terminaro.