Fotografaĵo:
Äi tie estas leteroj kaj fotoj de sovetiaj ruÄarmeanoj
[1];
oni laÅplaÄe kunmetas fotojn, muzikon, tekston, fonon,
kolorojn
[2];
Äi ja estas multflanka fotoalbumo
pri Esperantujo
[3];
la romano estas kvazaÅ fotobildo (foto)
de la tiamaj socioj en Sovet-Unio kaj Germanio
[4];
fleksiÄintaj nudigitaj dancistinoj dolÄe rigardas el
la grandegaj fotoportretoj
[5].
Rim. 1:
Åajnas, ke la formo âfotoâ estas nun multe pli
uzata, ol Äia teoria ekvivalento âfotaĵoâ.
Konsiderante, ke la radiko havas verban karakteron, hereditan de
Äia Fundamenta praulo fotograf kaj sankciitan de
PV kaj PIV1, la uzo de
simpla o-derivaĵo por signifi aĵon estas pravigebla
per la fakto, ke temas pri ârezulto de fotadoâ.
Male, en PIV2 oni konsideris, ke la radiko
fot ne devenas de fotograf, sed baziÄas
sur la internacia vorto âfotoâ kaj havas substantivan
karakteron. Äi tion Åajnas tamen kontraÅi la
aperantaj en la sama verko kunmetaĵoj
âkontraÅfotoâ kaj âveturfotoâ,
difinitaj kiel agoj, aÅ pli kerne la fakto, ke la difinoj
de âfotiloâ kaj âfotistoâ pli bone
taÅgas por verba, ol por substantiva radiko. Fine, la 9a
Oficiala Aldono citas âfotoâ unue, âfotiâ due. Do âfotoâ estas
radika baza vorto kaj âfotiâ estas oficiala kunmetaĵo
[6].
Rim. 2:
Pro nacilingva influo la kunmetaĵoj, de kiuj fot
estas la maldekstra elemento, emas konservi la ligvokalon, eÄ
kiam Äi estas tute superflua:
fotoalbumo,
fotoaparato.
Ni konsilas pritrakti la radikon fot kiel iun ajn alian
radikon kaj anstataÅe diri:
fotalbumo,
fotaparato,
fot(o)portreto...