Fanar/o [1] Fanaroserĉi 'Fanaro' [fanar.F0o] 1.[fanar.F0o.GEOG] La „Lumtura kvartalo“ en Istanbulo, kie situas la rezidejo de la konstantinopola patriarko kaj kie, en la epoko de la Turka Imperio, loĝis la reprezentantoj de la greka aristokrataro kaj eklezia estraro: la pozicio de Atenagoro estas politike en danĝero: la laikisma turka ŝtato, kies loĝantaro estas preskaŭ pure mahometana, ne alte ŝatas la Fanaron, la rezidejon de la ekumena patriarko [2]. 2.[fanar.F0o.POL] Figursence, la konstantinopola patriarkejo kaj la istanbula aristokrataro grekdevena. Vatikano2 Rim.: La vorto „fan·ar·o“ uziĝas ankaŭ en la senco „amikaro“, „anaro“, ekz. pri piedpilko-kluboj. 2. Al Plia Unueco: Paŭlo VI vizitis Turkujon beloruse: Фанар france: Phanar germane: Fanar, Phanar greke: Φανάρ hungare: Fanar katalune: Fanar nederlande: Fanar perse: فنار portugale: Fanar ruse: Фанар fanaranoserĉi 'Fanarano' [fanar.0ano] Loĝanto de Fanaro1. beloruse: фанарыёт france: Phanariote germane: Phanariot hungare: fanariai katalune: fanariota nederlande: Fanarioot portugale: fanariota ruse: фанариот fanaruloserĉi 'Fanarulo' [fanar.0ulo] Adepto aŭ reprezentanto de la politiko aŭ de la doktrino de Fanaro2. beloruse: фанарыёт france: Phanariote germane: Phanariot hungare: fanarióta katalune: fanariota nederlande: Fanarioot portugale: fanariota ruse: фанариот, человек Фанара 1. A.D. Atanasov k.a.: Bulgara-Esperanta vortaro, Sofio, 1961 administraj notoj f~ano: Mankas dua fontindiko. f~ulo: Mankas dua fontindiko.