esĥatologi/o, eskatologi/o ^PIV1

[eshxatologi.0o.REL]

Konsidero de la fina destino de la mondo, de la homaro, de ĉiu homo, el filozofia aŭ religia vidpunkto: la Malnova Testamento kun sia esĥatologio metis la bazon por la kristana tempokompreno, kiu eliras el la penso, ke la eventoj estas unufojaj kaj ne ripetiĝas [1]; mia metafiziko estas esprimita en la libro „Sperto de esĥatologia metafiziko“ [2]; Munkar kaj Nakir […] estas du anĝeloj en la islama eskatologio, kiuj ekzamenas kredon de la entombigitaj mortintoj [3].