entablement/o entablementoserĉi 'entablemento' [entabl.0o] Parto de konstruaĵo, kiu apogiĝas sur la supro de kolonoj kaj ilin kunligas: entablemento konsistas el arkitravo, friso kaj kornico. surkolonaĵo angle: entablature beloruse: антаблемэнт ĉeĥe: hlavní římsa (pod střechou), kladí france: entablement germane: Hauptgesims, Gebälk hispane: entablamento hungare: főpárkány, koronapárkány japane: エンタブレチュア katalune: entaulament pole: belkowanie (architektura) portugale: entablamento rumane: antablament ruse: антаблемент slovake: hlavná rímsa ukraine: антаблемент administraj notoj ~o: Mankas fontindiko. ~o: Mankas fonto, kiu estas nek vortaro nek terminaro.