Ene/o PIV1 Eneoserĉi 'Eneo' [ene.0o] 1.[ene.0o.NOM] Vira antaŭnomo latina. 2.[ene.0o.PERS] Rolulo de Iliado, Ĉefrolulo de Eneado, gvidanto de fuĝantaj trojanoj al Italujo: Vergilio montris per la persono de Eneo la kuraĝon de kompatema filo kaj la sagacon de brava kaj lerta kapitano [1]. 1. Miguel de Cervantes Saavedra, trad. Fernando de Diego: La inĝenia hidalgo Don Quijote de la Mancha, ĉapitro 25a, p. 181a angle: Aeneas beloruse: Энэй ĉeĥe: Aeneas, Aineiás ĉine: 埃涅阿斯 [āinièāsī], 亚尼斯 [yànísī] france: Énée germane: Aeneas hispane: Eneas hungare: Aeneas itale: Enea japane: アイネイアス, アエネアス katalune: Enees latine: Aeneas pole: Eneasz portugale: Enéias ruse: Эней slovake: Aeneas, Aineiás ukraine: Еней Eneadoserĉi 'Eneado' [ene.0ado] [ene.0ado.BELE] Latina epopeo de Vergilio, prezentanta la fuĝon de Eneo kaj aliaj venkitaj trojanoj, kaj ilian instaliĝon en Italujo kiel prapatroj de Romianoj: Schiller ... tradukas la duan kaj kvaran kantojn de la Eneado en moderna ritmo kun rimoj [2]. 2. K. Kalocsay: La klasika metriko kaj Esperanto, La Nica Literatura Revuo, 1959-05 ĝis 06, (4/5), p. 164a-171a angle: Aeneid beloruse: Энэіда ĉine: 伊尼伊德 [yīníyīdé], 埃涅阿斯紀 [āinièāsījì] france: Énéide germane: Aeneis hispane: Eneida hungare: Aeneis itale: Eneide japane: 『アエネーイス』 katalune: Eneida latine: Aeneis pole: Eneida portugale: Eneida ruse: Энеида ukraine: Енеїда administraj notoj