Aldoni tradukojn al ReVo:

elokuci/o PIV1

elokucio

serĉi 'elokucio'
[elokuci.0o]
BELE
Tiu parto de retoriko, kiu pritraktas la vortigon, prononcon, prezentmanieron de la argumentoj: retorikon Cicerono analizis en tri verkoj, […] en la unua, konsistanta el tri libroj, li pritraktis la esencajn studojn, kiujn bezonas la oratoro, la objekton de la parolado, la formon de la oratoraĵo kaj la elokucion [1]; [ili] alportis siajn talentojn por organizi kaj direkti kurson pri elokucio kaj aktorado [2].
1. Ivo Lapenna: Retoriko, Dua Parto
2. La Ondo de Esperanto, 2002, № 8-9
angle:
elocutio
beloruse:
спосаб выразу
germane:
Elocutio
nederlande:
elocutie

administraj notoj