¹Eden/o

1.

[eden.0o.BIB]
en:

Plezurplena ĝardeno kie, laŭ la Biblio, Dio loĝigis Adamon kaj Evon: ŝajnas al mi, ke mi estas en Edeno, kaj ĝuas tiel viglan internan plezuron, kiel se mi estus la plej feliĉa el la mortemuloj [1]; la Eternulo eligis lin el la Edena ĝardeno [2]; ĉiuj Edenaj arboj, kiuj estas en la ĝardeno de Dio, enviis ĝin [3].

2.

[eden.0o.FIG]
en:

(figure) Plezurplena loko: grandaj foliokreskaĵoj sur la ambaŭ flankoj de la instrumento formigis vere tropikan laŭbon en tiu ĉi malgranda Edeno de la sinjorino ^FK ; Samarkando! eĉ mencio de tiu nomo elvokas misteron, […] oni nomis la urbon […] „Edeno de l' antikva Oriento“ [4].