dag/o NeoGlo dagoserĉi 'dago' [dag.0o] Glavo kun larĝa, mallonga klingo, por persona sindefendo: ŝi portis ĉe la zono, ne glavon, sed gemo-garnitan dagon [1] 1. Miguel de Cervantes Saavedra, trad. Fernando de Diego: La inĝenia hidalgo Don Quijote de la Mancha, parto 2a, ĉapitro 49a, p. 669a angle: dagger beloruse: кінжал, корцік bulgare: кама ĉeĥe: dýka ĉine: 匕首 [bǐ shǒu] france: dague (arme) germane: Dolch hispane: daga katalune: daga nederlande: dolk pole: daga, deka portugale: adaga administraj notoj