bezoar/o PIV1 bezoaroserĉi 'bezoaro' [bezoar.0o] [bezoar.0o.FIZL] Konkremento, kungluaĵo el haroj aŭ vegetaĵoj, kiu formiĝas en la digestaj organoj precipe de remaĉuloj, iam uzita kiel kontraŭveneno: ĉu vi revenas kun kargo da perloj, cinamo kaj bezoaroj [1]? ni ankoraŭ ne parolis pri la ŝtono, kiu troviĝas en la stomako de la bezoar-kapreolo, kiu defendas nin kontraŭ la venenoj [2]. 1. Karel Čapek, trad. J. Vondroušek: Milito kontraŭ salamandroj, libro 1a, ĉapitro 32. Sándor Szathmári: Satiraj rakontoj, Superstiĉo angle: bezoar beloruse: бэзаар france: bezoard germane: Bezoar hispane: bezoar, bezoard hungare: bezoár itale: bezoario katalune: betzoar pole: bezoar, kamień jelitowy, strutka portugale: bezoar ruse: безоар administraj notoj