avare/o avareoserĉi 'avareo' [avare.0o] Ano de orientdevena hordo, poparte tjurk-, slav- kaj ĝermanlingva, kiu regis teritorion de proksimume nuna Hungarujo, inter jaroj 550a kaj 800a, ofte rabeksursante al bizancia Balkanio, Bavario, Norditalujo: la enigma gento de avareoj, kiu dum la 6a jarcento invadis la stepon[1] Rim. 1: Oni ne konfuzu la historiajn avareojn kun la moderna kaŭkazia popolo, kies nomo en aliaj lingvoj sonas simile (dum ili mem nomas sin „ma'arul“). [Sergio Pokrovskij] 1. Jouko Lindstedt: La deveno de la slavoj, Literatura foiro, numero 160a, 1996-04, p. 89-95a angle: Pannonian Avar, Avar beloruse: авар, обр france: Avar (subst.) germane: Aware hungare: avar itale: Avaro katalune: àvar (subst.) pole: Awar ruse: авар (ист.), обр (ист.), обрин (ист.) avareaserĉi 'avarea' [avare.0a] Rilata al avareoj. angle: Avarian beloruse: аварскі france: avar (adj.) germane: awarisch hungare: avar itale: degli Avari katalune: àvar (adj.) pole: awarski ruse: аварский (ист.) administraj notoj ~o: Mankas dua fontindiko. ~a: Mankas fontindiko. ~a: Mankas fonto, kiu estas nek vortaro nek terminaro.