2apozici/o apozicioserĉi 'apozicio' [apozic.0o] Postmetita klariga revortigo de frazparto, kiu montras la saman aferon per aliaj vortoj: Alberto, reĝo de belgoj; mi ne konas Romon, ĉefurbon de la regno; Karlo, nia prezidanto, prezentis Petron, la novan sekretarion; la diablo lin prenu, la sentaŭgulon! Rim. 1: Ne konfuzu apudmetojn kun la frazrolo alvoko, kiu ne havu rolmontrilon: Sidigu vin, sinjoro! [1]. Vin kaj sinjoro estas la sama persono, sed vin estas objekto, kaj sinjoro estas alvoko [2]. Rim. 2: Ne konfuzu apoziciojn kun nominacioj. Nominacio povas aspekti simile al apozicio, sed nominacio neniam havu n-finaĵon aŭ alian rolmontrilon. nominacio1. L. L. Zamenhof: Fundamento de Esperanto, Ekzercaro §392. Bertilo Wennergren: Plena Manlibro de Esperanta Gramatiko, §25.3 angle: apposition beloruse: прыдатак (лінгв.) ĉeĥe: apozice, epiteton, přístavek france: apposition germane: Apposition, Beifügung hebree: תמורה hispane: aposición hungare: hátravetett jelző, értelmező jelző, appozíció japane: 同格 [どうかく] nederlande: appositie, bijstelling pole: apozycja rumane: apoziție ruse: приложение (грам.), аппозиция slovake: prístavok ukraine: прикладка apoziciiserĉi 'apozicii' [apozic.0i] (tr) Apozicie apudmeti. angle: appose, juxtapose ĉeĥe: být apozicí, být přístavkem france: mettre en apposition germane: beifügen hispane: poner en aposición hungare: hátravet (jelzőt) japane: 同格に置く [どうかくにおく] nederlande: bijstellen (taalk.) pole: stosować apozycję, dopowiadać (gram.) rumane: apoziție slovake: používať prístavok administraj notoj ~i: Mankas fontindiko. ~i: Mankas fonto, kiu estas nek vortaro nek terminaro.