anod/o PVEF anodoserĉi 'anodo' [anod.0o] [anod.0o.ELE] En elektroĥemio, elektrodo ĉe kiu okazas oksidiĝo, t.e. kiu akceptas elektronojn; la pozitiva elektrodo de elektrona valvo, ĉe elektrolizo aŭ ŝargo de akumulatoro, negativa ĉe malŝargo de pilo: Miĥaelo Faraday […] kreis kaj uzis la vorto[j]n ‚elektrodo‘ […] ‚anodo‘ kaj ‚katodo‘ el ‚odos‘, ‚ano‘ (supren) kaj ‚kata‘ (malsupren) [1]; alia kapacito, ĝuste tiu malutila, kiu ekzistas inter krado kaj anodo, permesas al tiuj tensivarioj transdoniĝi returne al la krada cirkvito [2]; fotoĉelo […] similas al elektrontuboj, ĉar en la vakua vitroĉelo troviĝas anodo kaj katodo [3]. katodo 1. K.J. Young: Faraday kaj Etimologio, Scienca Revuo, vol. 19, n-ro 1 (1968)2. Pri tre multaj „dinoj“, 16-a babilado3. Vikipedio, Fotoĉelo angle: anode beloruse: анод bulgare: ĉeĥe: anoda, kladná elektroda france: anode germane: Anode hebree: אָנוֹדָה hispane: ánodo hungare: anód japane: アノード, 陽極 [ようきょく] nederlande: anode perse: آند، قطب مثبت pole: anoda ruse: анод slovake: anóda, anóda svede: anod ukraine: анод administraj notoj