anafor/o PIV1 anaforoserĉi 'anaforo' [anafor.0o] [anafor.0o.LIN] Esprimo, vorto, kiu ricevas sencon nur per sia rilatado al alia esprimo en la parolado: solvo de pronoma anaforo en la itala lingvo [1]. deikto 1. L. G. Paccagnella: Influo de konjunkcioj sur la solvo de pronoma anaforo en la itala lingvo, Grundlagenstudien aus Kybernetik und Geisteswissenschaft, 2000-12 (41:3) beloruse: анафара, паўтарэньне france: anaphore germane: Anapher pole: anafora rumane: anaforă ukraine: анафора, повтор administraj notoj