ŝrik/i ^PIV1

ŝriki

(ntr)
(malofte)

: Akute kaj tre laŭte krii pro doloro, timego, subita ŝokego: ĝi ŝrikas tiom laŭtege, ke tiu, kiu eltiras ĝin, tuj mortas [1]; la tuta strato ŝrikis per histeriaj inaj voĉoj [2]; ili kaŭzis akran doloron, kiu ŝrikigis min [3]. stridi

1. Sándor Szathmári: Satiraj rakontoj, superstiĉo
2. Mihail Bulgakov, trad. Sergio Pokrovskij: La majstro kaj Margarita, 3
3. B. Traven, trad. Hans Georg Kaiser: Mortula Ŝipo, Rakonto de usona maristo, Ĉapitro 32

angle:: shriek
beloruse:: вішчаць, екатаць
ĉine:: 叫喊 [jiàohǎn], 吼 [hǒu], 嚷 [rǎng], 惨叫 [cǎnjiào], 慘叫 [cǎnjiào]
france:: hurler (de peur etc.)
germane:: kreischen, aufschreien
hungare:: sikít, sikolt
itale:: strillare (di paura o dolore), gridare (di paura o dolore), urlare (di paura o dolore)
pole:: wrzeszczeć
portugale:: guinchar
ruse:: визжать

ŝriko

: Ago ŝriki; akra alta krisono: la lastaj ŝrikoj de mortigato [4]; la ŝrikojn kaŭzis tio, ke la amaso premegis kelkajn virinojn kiam ĝi moviĝis antaŭen [5]; mi aŭdis la knarojn kaj ŝrikojn de la vinĉo [6].

4. La Ondo de Esperanto, 1999, No 10 (60)
5. Mihail Bulgakov, trad. Sergio Pokrovskij: La majstro kaj Margarita, 2
6. B. Traven, trad. Hans Georg Kaiser: Mortula Ŝipo, Rakonto de usona maristo, Ĉapitro 19

germane:: Kreischen, Gekreische

administraj notoj