ri

(neoficiala pronomo)

Ununombra seksneŭtrala triapersona pronomo, uzata kiam la sekso de la koncernulo estas nekonata aŭ ignorinda, aŭ kiam la koncernulo identiĝas kiel neduuma: se oni vere allogiĝas al iu, tio ofte signifas, ke oni ankaŭ ŝatas kaj respektas rin kaj ne deziras al ri malbonon [1]; ri komencis prepari la koncernan juĝaferon jam en 2013, kiam la jurfirmao Clifford Chance LLP akceptis rin kiel senpagan klienton [2]; raportante pri ri en la angla, kelkaj ĵurnalistoj uzis tiun neologisman pronomon, kelkaj uzis they, kaj kelkaj sukcesis eviti la demandon, ne uzante pronomon por referenci rin [3]; amu rin kaj min, amu nin [4]; ri estis la plej pacienca kaj inteligenta hundo, kiun mi iam renkontis [5]; en la bela domo ri ne pentras plu [6]; kial gravas, kiu ri estas? [7]. li²

Rim.: En 1979 la pronomo „ri“ estis unuafoje proponita [8] kaj en 1993 ĝi aperis en lernilo intencita por lernantoj de Esperanto [9] . Ĝis ĉirkaŭ 2010 ĝi restis malofte uzata eksperimentaĵo, sed post 2010 ĝia uzado signife pliiĝis, ĉefe en junularaj rondoj en okcidentaj landoj. Ekde aprilo 2019 PMEG [10] ne plu malrekomendas ĝian uzadon, sed senjuĝe klarigas la diversajn manierojn kiel ĝi estas efektive uzata.

Posedata de ri, rilata al ri: Alekso kaj ria amiko estas ambaŭ neduumaj [11]; la petinto plejparte fajfis pri miaj korektoj, [...] kaj fine eĉ akuzis ke mi enpoŝigis rian honorarion [12]; Gaja tuŝas rian brakon trankvilige [13]; aŭ ke estas via rajto provi ŝanĝi riajn dezirojn [14]; riaj proponoj temis pri interageco [15]; ĉu la uzo de prostituo fare de unu partnero rompas rian amrilaton [16]. lia²

Uzado de la pronomo „ri“: “riismo” estas tamen jam sufiĉe disvastiĝinta, precipe inter junuloj [17]; en Esperanto, riismo povas helpi tiun celon [18]; la plej radikala propono, "riismo", estas fakte la plej laŭa al la fundamento, ĉar ĝi simple enkondukas tute novan vorton ne tuŝante la ekzistantan lingvaĵon [19]; laŭ mi, riismo ne malobeas la spiriton de la Fundamento [20].