placento
- 1.
Spongeca kaj mola organo, kunliganta idon al la patrino antaŭ la
nasko:
ne donante al ili la placenton, kiu eliras el inter ŝiaj piedoj, nek la infanojn, kiujn ŝi
naskas
[1];
ĉe infektitaj gravedulinoj la viruso de rubeolo trairas la placenton, kaj ekzistas risko, ke
ĝi trafas la embrion
[2].
- 2.
Angia parto de la perikarpo, al kiu estas fiksitaj la grajnoj per
la
funiklo.
1.
trad. L. L. Zamenhof: La Malnova Testamento, Readmono 28:57
2. Monato, Vladimir Lemelev: Elimino atingeblas
2. Monato, Vladimir Lemelev: Elimino atingeblas
- angle:
- 1. placenta 2. placenta
- beloruse:
- пляцэнта
- ĉeĥe:
- placenta, plodové lůžko
- ĉine:
- 胎盘 [tāipán], 胎盤 [tāipán], 胞 [bāo], 胎座 [tāizuò]
- france:
- 1. placenta
- germane:
- 1. Plazenta, Mutterkuchen 2. Plazenta, Samenleiste
- hungare:
- 1. méhlepény 2. magléc
- itale:
- placenta
- japane:
- 胎盤 [たいばん], 胎座 [たいざ]
- nederlande:
- 1. placenta, moederkoek
- pole:
- 2. łożysko (anatomia)
- portugale:
- 2. placenta
- ruse:
- 1. плацента, послед 2. плацента
- slovake:
- placenta, plodové lôžko
- ukraine:
- плацента, дитяче місце, послід, плацента