pistilo
La ina organo de floro:
meze en la floro, sur la verda florpistilo, sidis eksterordinare malgranda knabineto,
delikata kaj ĉarma
[1];
post la maturiĝo la poleno eliĝas post kreviĝo de antero
kaj per polenado alvenas direkte aŭ nedirekte al stigmo
de pistilo (angiospermoj) aŭ al la ovolo (gimnospermoj)
[2].
stameno
Rim.:
Latine, ruse, nederlande, germane pistilo estas ne aparta vorto sed
same klara metaforo, kiel „kapeto de
najlo“ aŭ
„flugilo de la Templo“. La latinan
terminon
enkondukis franco Tournefort fine de la 17a jc, metafore
uzante la latinan vorton kies rekta senco estas
pist·il·o (pro la forma
simileco). Tamen la Akademio (kaj PIV kaj multaj esperantistoj) ne
rekonas la metaforon kaj ĝi aperas en la oficiala radikaro
kiel memstara radiko.
- angle:
- pistil
- beloruse:
- слупок (кветкі), песьцік (кветкі)
- ĉeĥe:
- samičí okvětí, samičí orgány květu
- ĉine:
- 雌蕊 [círuǐ]
- france:
- pistil
- germane:
- Stempel (Blüte)
- hispane:
- pistilo
- hungare:
- termő
- japane:
- きね, すりこぎ, 乳棒 [にゅうぼう]
- nederlande:
- stamper
- perse:
- مادگی
- pole:
- słupek
- portugale:
- pistilo
- ruse:
- пестик
- slovake:
- mliaždidlo, šrotovník
- ukraine:
- маточка