¹pilgrim/i

(ntr)

Vojaĝi por pie viziti sanktan lokon: oleita vi pilgrimis al la reĝo, uzis multe da aromaĵoj [1]; feliĉaj estas tiuj, kiuj estas elektitaj por pilgrimi sur tiu vojo kaj aliĝi al la vico de la konstruistoj de la ponto, kiu ligas la homaron kun Dio [2]; grupo da fremdlandaj, Frankaj viroj venis, ili entreprenis pilgriman vojaĝon al la tombo de Homero [3]; lia koro estas forportita en urno al pilgrimejo Altötting [4]; unufoje ŝi iras pilgrime al Palestino, al por bahaano sanktaj lokoj, renkontas la Gvidanton [5].

1.

Vojaĝo por pie viziti sanktan lokon: pilgrimado al la sanktaj lokoj kaj vizitoj al historiaj vidindaĵoj [6]; pro pliiĝo de la pilgrimado al sankta Vincento Ferrer la preĝejo iĝis tro malvasta [7]; la pilgrimado al Santiago komenciĝis antaŭ pli ol 1000 jaroj, post kiam ĉirkaŭ la jaro 800 Teodomiro, episkopo de la regiono, deklaris, post mirakla ektrovo de tombejo loke de la nuna katedralo, homajn restaĵojn la ostoj de la apostolo Jakobo la pli aĝa, parenco de Jesuo [8].

Rim.: Ne konfuzu "pilgrimo" kun "pilgrimanto, pilgrimulo".

2.

(evitinde) Pilgrimanto: la glora faraono Seti konstruis templon, al kiu alkuradis pilgrimoj de la tuta Egipto [9]; preĝantaj pilgrimoj [10]; la mezepokaj kristanaj pilgrimoj al Canterbury, Romo, Jerusalemo [11].

Rim.: En la Faraono en du lokoj aperas la formo „piligrimo“: Sargon pia piligrimo! [12]

Homo kiu pilgrimas: Libro de l' Polaj Pilgrimantoj ^VivZam ; la hispana urbo Santiago de Compostela, sankta loko de la kristanoj, ĉiujare altiras multnombrajn pilgrimantojn [13]; Hatschen signifas en Vieno longe, pene iri, tio venas de araba haĝ: pilgrimisto al Meko [14]; pilgrimuloj ili estis, certe, kaj ankaŭ provizitaj per moderna armilo, nome biciklo [15].