oriel/o PIV1
orielo
- 1.
-
Iom larĝa parto de ĉambro, salono aŭ alia ejo de domo,
elstaranta eksteren el la fasado, provizita je fenestroj,
apogita sur korbelo (penda,
korbela orielo) aŭ sur la grundo (surtera orielo):
ŝi vekiĝis preskaŭ je la tagmezo en sia dormoĉambro
havanta orielon en la turo de la palaceto
[1].
- 2.
-
En pluretaĝa domo, prisma aŭ cilindrosegmenta elstaraĵo sur
la fasado, konsistanta el
orieloj1:
la angula duetaĝa orielo provizita per reliefa ornamaĵo
en ambaŭ etaĝoj
[2].
- angle:
- oriel, bay window
- beloruse:
- эркер
- ĉeĥe:
- arkýř
- ĉine:
- 凸窗 [tūchuāng]
- france:
- oriel, fenêtre arquée
- germane:
- Erker
- nederlande:
- erker
- norvege:
- karnapp
- pole:
- wykusz
- rumane:
- bovindou
- ruse:
- эркер, фонарь (архит.)
- slovake:
- arkier
- ukraine:
- еркер