mulĉo
Organika, nekompoŝtita materialo (segaĵoj, pajlo, vegetaĵeroj),
per kiu oni ŝirmas kaj sterkas la grundon:
mulĉo malhelpas la kreskon de trudplantoj,
konservas la humidecon de la grundo
[1];
la mulĉo utiligeblas en la agrikulturo kiel
grundoplibonigilo,
sed fabrikeblas el ĝi ekzemple varmizolaj lamenoj
[2].
kompoŝto,
sterko
1.
W. F. Rolt: El la Polvo de la Tero, 1967
2. F. Molnár: Apliko de modernaj rubaĵsendanĝerigaj metodoj, 1984
2. F. Molnár: Apliko de modernaj rubaĵsendanĝerigaj metodoj, 1984
- beloruse:
- мульча
- france:
- mulch, paillis
- germane:
- Mulch
- japane:
- 敷き藁 [しきわら], 敷き草 [しきくさ]
- pole:
- kompost, gnój
- rumane:
- compost, balegă
- ukraine:
- мульчування, обкладання рослин гноєм, соломою
mulĉi
(tr)
-
Provizi mulĉon – ekzemple en bedo –
por malhelpi trudherbojn, teni varmon kaj
malsekon, sterki.
- beloruse:
- мульчаваць
- france:
- pailler
- germane:
- mulchen
- japane:
- 敷き藁を敷く [しきわらをしく], マルチングする
- pole:
- nawozić, użyźniać glebę kompostem
- rumane:
- fertiliza, fertilizați solul cu compost
- ukraine:
- мульчувати