*meĉ/o PV

*meĉo

Ŝnuro, kiu kontaktigas brulaĵon kaj fajron.
a)
Sorba ŝnuro, kiu staras en lampo aŭ en mezo de kandelo por konduki brulaĵon ĝis la flamo: meĉon senfajriĝantan li ne estingos [1].
b)
MIL Ŝnuro preparita por konduki fajron ĝis eksplodaĵo: bruligu la meĉon! [2].
1. trad. L. L. Zamenhof: La Malnova Testamento, Jesaja 42:3
2. trad. J. Tiĥonov: Ĝuste tiu Münchhausen, 2009
angle:
wick
beloruse:
кнот
bretone:
poulc'henn 1.a mouchenn 1.b mouch
bulgare:
фитил
ĉine:
灯蕊 [dēngruǐ], 燈蕊 [dēngruǐ], 灯芯 [dēngxīn], 燈芯 [dēngxīn]
france:
mèche
germane:
1.a Docht 1.b Zündschnur, Lunte
hispane:
mecha
hungare:
1.a kanóc, lámpabél 1.b kanóc, gyújtózsinór
japane:
灯心 [とうしん], 芯 [しん], 火縄 [ひなわ], 導火線 [どうかせん], ガーゼ芯 [ガーゼしん]
katalune:
1.a ble 1.b metxa
nederlande:
1.a pit (v.kaars) 1.b lont
pole:
1.a knot 1.b lont
portugale:
1.a pavio, mecha, torcida (mecha) 1.b rastilho, estopim, morrão, murrão
rumane:
1.a fitil
ruse:
фитиль

*meĉaĵo [3]

2Tindro; substanco, uzata por ekigi fajron.
3. L. L. Zamenhof: Fundamento de Esperanto, Universala Vortaro, meĉ'aĵ'
beloruse:
цэра, трут, губа (трут)
france:
amadou
germane:
Feuerschwamm
japane:
火口 [ほくち], 糸ろうそく [いとろうそく]
ukraine:
трутник

administraj notoj

~aĵo : Mankas fonto, kiu estas nek vortaro nek terminaro.