kanoto
Tradicia plezur- aŭ
sport-boateto
ordinare pelata per pagajo, remilo aŭ velo:
longa kanoto, kies padeloj reĵetis la radiojn
de la okcidenta suno, transiris la fluon de supre
[1];
oni povas lui kanoton por fiŝhoki
inter la kanejoj de la lago
[2].
kajako
1.
J. London, trad. R. Rossetti: Dio de liaj prapatroj, Nica Literatura Revuo, 1956-03 ĝis 04,
numero 1/4, p. 133a-148a
2. trad. Kaptay J.: La urbo Tata, 2004
2. trad. Kaptay J.: La urbo Tata, 2004
- beloruse:
- байдарка, каноэ
- ĉeĥe:
- loďka, člun
- ĉine:
- 划子 [huázi]
- france:
- canoë, canot
- hungare:
- kajak, csónak
- japane:
- 遊覧ボート [ゆうらんぼーと]
- katalune:
- canot
- nederlande:
- plezierboot
- pole:
- kanadyjka (łódź), kanu
- rumane:
- canoe
- ruse:
- байдарка
- slovake:
- čln
- ukraine:
- човен, катер, байдарка