-is
-
Finaĵo de la preterito, uzata:
- a)
- por paroli pri okazo antaŭ nun: ekskuiĝis la tero [1]; en la jaro 1905 mia karmemora patro komencis la publikigadon de kvarlingva frazeologio-proverbaro, super kiu li laboris kun amo en la daŭro de longa tempo PrV ;
- b)
- por rilatigi okazon al alia antaŭa: mi redonas al vi la monon, kiun vi pruntis al mi FK ; aperas prudento, kiam pasis la momento PrV .
1.
trad. L. L. Zamenhof: La Malnova Testamento, Psalmaro 18:7
- beloruse:
- афікс мінулага часу ў эспэранта