do
-
Nomo de la kvina litero de la Esperanta alfabeto:
nomoj de la literoj: a, bo, do, ĉo, do, e fo
[...]
[1],
uzata i.a. kiel:
- a)
(maj.) nomo de la dua tono de la C-maĵora gamo (294 Hz;
absolut-solfeĝa re): Do bemola, diesa;
- b)
(maj.) romana cifero: D (500);
- c)
(maj.) simbolo de deŭterio: D;
- d)
(maj.) signo de formo: D-tenilo;
- e)
(maj.) mallongigo de deklinacio magneta: D.
do (konj., adv.)1.
L. L. Zamenhof: Fundamento de Esperanto, Ekzercaro, § 1
- france:
- 1.a ré 1.b 500 (chiffre romain) 1.c deutérium 1.d D (forme de) 1.e déclinaison magnétique
- hispane:
- 1.a ré (en la notación alfabética de solfeo) 1.b 500 (número romano) 1.c deuterio 1.d D (forma de) 1.e declinación magnética
- japane:
- ドー
- ukraine:
- отже, отож, же, ж