*balbuti
- 1.
-
(tr)
Diri, parolante kun malfacilo, kriplige, nedistingeble: ŝi balbutis kelkajn vortojn, kiujn tamen neniu povis kompreni [1]; (abs.) la infaneto apenaŭ komencas balbuti; ili posedas la lingvon tre malbone kaj malfacile balbutas anstataŭ paroli flue Z . - 2.
-
(ntr)
Havi elparolan difekton, pro kiu oni parolas
kun haltetoj kaj ripetoj de silaboj:
ofte tiu, kiu balbutas parolante, ĉesas balbuti kantante.
1.
H. C. Andersen, trad. L. L. Zamenhof: Fabeloj, vol. 4, Historio el la dunoj
- angle:
- stutter, stammer
- beloruse:
- 1. мармытаць 2. заікацца
- bulgare:
- 1. заеквам
- ĉeĥe:
- zadrhávat, zajíkat se v řeči 2. koktat
- ĉine:
- 2. 口吃 [kǒuchī], 嗫嚅 [nièrú], 巴巴結結 [bābajiejie], 結巴 [jiēba]
- france:
- 1. balbutier, bredouiller 2. bégayer (intr.)
- germane:
- 1. stammeln, lallen 2. stottern
- hebree:
- לְגַמגֵם
- hispane:
- 1. balbucear
- hungare:
- 1. motyog 2. dadog
- japane:
- どもる
- katalune:
- 1. balbucejar, barbotejar 2. quequejar, tartamudejar
- nederlande:
- 1. stamelen 2. stotteren
- perse:
- 1. با لکنت گفتن، زیر لب گفتن، بریده بریده گفتن 2. لکنت زبان داشتن، با لکنت حرف زدن
- pole:
- 1. bełkotać, mamrotać 2. jąkać się, zacinać się (pot.)
- portugale:
- 1. balbuciar
- rumane:
- 1. bâlbâi 2. bâlbâi
- ruse:
- 1. бормотать, лепетать, невнятно говорить 2. заикаться, запинаться
- slovake:
- koktať
- svede:
- stamma
- tibete:
- ཁ་དིག་དིག་བྱེད་
- ukraine:
- заїкатися, запинатися, затинатися
balbutulo
- Homo, afekciata de balbutado2.
- angle:
- stutterer, stammerer
- beloruse:
- заіка, пыкала
- ĉeĥe:
- kokta; koktal, koktal, koktavý člověk
- france:
- bègue
- germane:
- Stotterer
- hebree:
- מגמגם
- hungare:
- dadogó
- japane:
- どもり, 吃音者 [きつおんしゃ]
- katalune:
- quec, tartamut
- nederlande:
- stotteraar
- perse:
- الکن
- pole:
- jąkała
- rumane:
- bâlbâit
- ruse:
- заика
- slovake:
- koktavý človek
- ukraine:
- заїка, заїкуватий