^*vinagr/o

^*vinagro

: Alkoholaĵo, precipe vino, acidiĝinta per fermentado, uzata kiel spicaĵo: en tiuj ĉi boteletoj sin trovas diversaj acidoj: vinagro, sulfuracido, azotacido [1]; alproksimiĝu kaj manĝu kune, vi ankaŭ povas trempi vian panon en la vinagro [2]; li donis al la maljunulo akvon, frotis al li la frunton kaj tempiojn per vinagro [3]; (figure) la dommastrino atendas min por vinagro-dolĉe aludi pri la mankanta lupago [4]; pli allogas kulero da mielo ol da vinagro barelo ^PrV; fluidaĵo sen difino, nek vinagro nek vino ^PrV; (figure) havi vinagron en la mieno ^PrV. acetomalmilda, maldolĉa, malafabla, acida, incitita

1. L. L. Zamenhof: Fundamento de Esperanto, Ekzercaro, § 35
2. trad. L. L. Zamenhof: La Malnova Testamento, Rut 2:14
3. B. Prus, trad. Kazimierz Bein: La Faraono, vol. 2, Ĉapitro XV
4. Cezaro Rossetti: Kredu min, sinjorino!, 4. Konstante Frapante