orientalistiko
Studo de popoloj, lingvoj, moroj de la orienta,
t.e. azia parto de la malnova mondo,
precipe de ĝiaj okcidentaj kaj sudaj landoj;
orientalismo:
la priantikva orientalistiko ... denove pli
multe malfermiĝas al la menshistoria problemaro
[1].
Rim.:
Pli maloftaj formoj estas
orientistiko:
ŝi studis en Vieno orientistikon
[2].
kaj orientologio:
en Peterburgo li instruis en la kursoj pri orientologio
[3].
1.
W. von Soden, trad. M. Wolf:
Enkonduko en la Antikvan Orienton, [2010]
2. Vikipedio, Barbara Frischmuth, 2013-12-31
3. A. Künzli: La juda demando ĉe Zamenhof..., 2009
2. Vikipedio, Barbara Frischmuth, 2013-12-31
3. A. Künzli: La juda demando ĉe Zamenhof..., 2009
- beloruse:
- усходазнаўства, арыенталістыка
- ĉeĥe:
- orientalistika, orientalizmus
- ĉine:
- 东方式 [dōngfāngshì], 東方式 [dōngfāngshì], 亚洲研究 [yàzhōuyánjiū], 亞洲研究 [yàzhōuyánjiū], 东方主义 [dōngfāngzhǔyì], 東方主義 [dōngfāngzhǔyì]
- france:
- orientalisme (scientifique)
- germane:
- Orientalistik, Orientwissenschaft
- hungare:
- orientalisztika, keletkutatás
- katalune:
- orientalística, orientalisme
- nederlande:
- oriëntalisme
- pole:
- orientalistyka
- portugale:
- orientalismo
- rumane:
- studii orientale
- ruse:
- востоковедение, ориенталистика
- slovake:
- orientalizmus