^*17naiv/a ^PV

Tre fidema, ne jam spertinte malbonon; facile trompebla: naiva knabino; naiva respondo, rakonto, desegnaĵo; li estas nelerta kaj naiva provincano [1]; ne ekzistas naiva vulpo ^PrV ; naiva entuziasmo [2]; naivaj iluzioj; [ŝi] rigardis la kuradantan struton, vidis […] ĝian naivan ĝojon ĉe la vido de sia propra granda ombro sur la blanka lunlumita muro [3]; naiva, senprudenta kolombo [4]; dank' al siaj naiva kredo kaj impresiĝemo la infanoj ne sole legas la rakontojn, sed vivas kun la herooj de la fabeloj [5]; naiva espero: ŝajnis al li, ke ĉar li ne konas la lokon, neniu ĝin konas, neniu venos tien [6]; tia kunsento, kun kia homo matura, kiu konas bone la mallumajn flankojn de la vivo, rigardas naivan infanon, kiu ilin ĉiujn havas ankoraŭ antaŭ si ^Marta ; en tiu tempo tiuj ĉi naivaj kontraŭparoloj estis rigardataj kiel veroj ^EE ; ĉu efektive mi estas tiu senkulpa, naiva, ideala Karonjo, kiu kuradis kun vi sur la florplena herbejo de via patro ^Marta ; vi dancas, vi saltas […] kaj vi ŝajnigas vin kokete naivaj ^Hamlet ; idilio same naiva kiel la fabeloj pri amo de la paŝtisto ^IK .

En naiva maniero, pro naiveco: la malfeliĉa infano rakontis al ŝi naive ĉion, kio okazis al ŝi [7]; la patrino demandadis ĉiam tiel same vigle, senĝene kaj naive kiel ĉe la unua renkontiĝo [8]; ni naive esperas, ke […] [9].

Sinteni, agi, paroli naive: ne naivu, karulo [10]; ankaŭ ni en riĉa Eŭropo naivas rilate al la gravegaj ekonomiaj problemoj [11]; iufoje malfacilas scii, ĉu li ironias aŭ naivas [12].

Karaktero de homo naiva: mi ridas pro lia naiveco, aŭ: mi ridas lian naivecon [13]; ĉiu, kiu pekis pro eraro aŭ pro naiveco [14]; sur lia vizaĝo oni povis legi esprimon de scivola naiveco [15]; ĉu lingvo internacia estas bezona ‐ tiu ĉi demando per sia naiveco elvokos ridon ĉe la estontaj generacioj ^EE ; ŝi venis el regiono, en kiu regas […] naiveco kaj nenionsciado ^Marta ; naiveco fariĝis ĉarmo, simpleco, arto la plej granda ^VivZam .

Tronaiva, stultete naiva: [li] iris naivega al Varsovio kaj revenis paranoja [16].

Homo naiva, tro kredema, ne tute prudenta: mi vidis inter la naivuloj, mi rimarkis inter la nematuruloj junulon senprudentan [17]; naivulo kredas ĉiun vorton, sed saĝulo estas atenta pri sia vojo [18]; prudentulo antaŭvidas malbonon, kaj kaŝiĝas, sed naivuloj antaŭenpaŝas, kaj difektiĝas [19]; per siaj belaj kaj flataj vortoj ili trompas la korojn de la naivuloj [20]; naivulo […] havante du bonajn okulojn, intence falis super ŝtono kaj vundis al si la kapon ^LR; naivulinetoj [21].

Pentrarta stilo de neakademiaj artistoj, ofte prezentanta detalajn bildojn de vilaĝaj scenoj aŭ pejzaĝoj, kun nelerta desegno kaj brilaj koloroj: Milan Ohnisko ‐ lia poezio estas kombino de naivismo uzanta vortludojn por atingi raciajn kulminojn kaj de novdekadenca kompreno por tragediismo kaj donkiĥotismo [22].