¹martir/o ^JED

1.

Homo, kiu suferis morton aŭ turmentegojn pro sia religia kredo: kiam estis verŝata la sango de via martiro Stefano, mi ankaŭ staris apude kaj […] gardis la vestojn de tiuj, kiuj lin mortigis [1]; antaŭe oni levis ĉiujn krucojn tiel, ke […] sur la brakojn de la krucoj kaj sur la kapojn de la martiroj faladis la brilo de la suno [2]; Ivan tamen, kiu pro la dika ventro sidas tre malkomforte sur sia azeno, aspektas kiel vera mizerulo kaj martiro [3].

2.

(figure) Homo, kiu suferegis pro siaj idealoj: la bonfarantoj de la homaro, la martiroj de la genio, iras laŭ la dorna vojo de la honoro [4]; vi Borenka estas martiro, mi ruinigas vin kaj mi ruinigos vin [5].

Turmentegi iun pro ties kredo: je kia rajto vi tiel martiras la princan kamparanon [6]? la plejparton de la konfesantoj oni jam kaptis kaj martirigis antaŭe, kaj la ceteraj aŭ forlasis Romon, por en malproksimaj provincoj traatendi la uraganon, aŭ kaŝadis sin plej zorge, ne kuraĝante kunvenadi por komunaj preĝoj [7]; ili ne permesas, ke iu ajn aliĝu, kiu ne konsentas mutili sian korpon kaj martirigi sin je ĉiu manĝo [8]!