co
-
Nomo de la tria litero de la Esperanta alfabeto:
nomoj de la literoj: a, bo, co, ĉo, do, [...]
[1]
,
uzata i.a. kiel:
- a)
(maj.) nomo de la unua tono de la C-maĵora gamo (262 Hz;
absolut-solfeĝa do [antaŭe ut]): Co bemola,
diesa;
- b)
(maj.) roma cifero: C (100), CC (200);
- c)
(maj.) simbolo de karbono: C;
- d)
(maj.) nomo de programlingvo aperinta en la 1970aj jaroj, unu
el la plej uzataj lingvoj por verki
ilprogramojn: C-programo;
- e)
(maj.) simbolo de „celsia“: 20°C;
- f)
-
(maj. kaj duoble aŭ grase) simbolo por la aro de ĉiuj
kompleksaj
nombroj: `CC`.
1.
L. L. Zamenhof: Fundamento de Esperanto, Ekzercaro, § 1
- france:
- 1.a do, ut 1.b 100 (chiffre romain) 1.c carbone 1.d C (langage de programmation) 1.e Celsius 1.f C (ensemble des nombres complexes) ts
- japane:
- ツォー
- pole:
- 1.a do (nuta) 1.b 100 (cyfra rzymska) 1.c węgla symbol 1.d C (język programowania) 1.e stopień Celsjusza 1.f C (zbiór liczb całkowitych) c
- ruse:
- 1.a до (нота) 1.b 100 (римская цифра) 1.c углерод (в хим. формулах) 1.d Си (язык программирования) 1.e (градусы )Цельсия
administraj notoj
~:
Mankas fonto, kiu estas nek vortaro nek terminaro.