^*antikv/a

1.

Iam ekzistinta kaj de longe ne plu ekzistanta; pratempa: la antikva greka lingvo; en la antikva tempo [1]; fortuloj, tre famaj de plej antikva tempo [2]; la antikvaj loĝantoj de Eŭropo ^FK ; demeti de si la antikvan Adamon (plibonigi sian konduton)^PrV . arĥaika.

2.

Tre malnova, malmoderna: antikva modo; nigra lana vesto kaj silka antikva manteleto pendis sur la malgrasa korpo de la maljunulino ^Marta ; kiel diras antikva proverbo: de malpiuloj eliras malpiaĵo [3]; antikvaj rakontoj [4]; eĉ latina estas malfacila, plena je antikvaj formoj senutilaj, manka je modernaj esprimiloj ^VivZam ; en norda parto paroliĝas ankoraŭ antikva lingvo litova, proksima je sanskrita ^VivZam .

Historia epoko inter praepoko kaj mezepoko, markita de estiĝo kaj evoluo de la unuaj civilizoj en Mezoriento kaj ĉe Mediteraneo: antikvo komenciĝis je la 4-a jarmilo a.K. kaj finiĝis je la 7-a jarcento; procedo […] pli longdaŭra kaj konsekvence pli multekosta ol kanonizo per aklamo, kiu sufiĉis en la juna eklezio de la antikvo [5]. malnovepoko

Tre malnova objekto: kolektanto de antikvaĵoj; (figure) ŝi vere estis io tute alia ol la antikvaĵoj, kiuj estas tiel palaj kaj senkoloriĝintaj [6]; li estas kolektanto de antikvaĵoj [7]; por trovi tiajn muzikajn antikvaĵojn, mi devis multe vojaĝi en Portugalio kaj Hispanio, serĉante ilin en brokantejoj kaj en privataj domoj [8]; oni bezonus multege da mono por restaŭri tian antikvaĵon [9].

1.

Eco de tio, kio estas antikva: de kie estus en li la sento de maljuneco aŭ antikveco [10]; antikveca monarĥio [11]; Galway estas fascina kombinaĵo de antikveco kaj moderneco [12].

2.

(evitinde) antikva epoko: en antikveco Vi fondis la teron [13]; en la plej malproksima antikveco, kiu jam de longe elviŝiĝis el la memoro […] la homa familio disiĝis kaj ĝiaj membroj ĉesis kompreni unu la alian [14].

Vendisto de antikvaĵoj: mi staris post la pordo de butiko de antikvaĵisto ^BdV ; mia sendanka, monavida laktofrateto ĉion vendis al urbaj antikvaĵistoj [15].