*adjektivo
Vorto prezentanta kvaliton, ofte
rilata al responda substantivo:
en esperanto la adjektivo havas la finaĵon a;
la adjektivo povas funkcii epitete aŭ predikate.
- angle:
- adjective
- beloruse:
- прыметнік
- bretone:
- anv-gwan
- ĉeĥe:
- adjektivum, přídavné jméno
- ĉine:
- 形容词 [xíng róng cí]
- france:
- adjectif
- germane:
- Adjektiv, Eigenschaftswort
- hebree:
- תוֹאַר
- hispane:
- adjetivo
- hungare:
- melléknév
- indonezie:
- adjektiva, kata sifat
- itale:
- aggettivo
- japane:
- 形容詞 [けいようし]
- katalune:
- adjectiu
- nederlande:
- adjectief, bijvoeglijk naamwoord
- perse:
- صفت
- pole:
- przymiotnik
- portugale:
- adjetivo
- rumane:
- adjectiv
- ruse:
- прилагательное
- slovake:
- prídavné meno
- svede:
- adjektiv
- tibete:
- རྒྱན་ཚིག་
- ukraine:
- прикметник
adjektivigi
(tr)
-
Ŝanĝi la kategorion de vorto al la adjektiva:
[en la germana lingvo] la sufiksoj
„-ig“, „-lich“, „-isch“
ofte simple adjektivigas alikategorian radikon
[1].
1.
[R. Fössmeier]:
La Germana lingvo, oficiala lingvo de AIS, [2006]
- beloruse:
- ад’ектываваць, ператвараць у прыметнік
- france:
- adjectiver
- japane:
- 形容詞化する [けいようしかする]
- pole:
- zamienić w przymiotnik
- rumane:
- se transformă într-un adjectiv